Aragón > Historia > Militia caesaraugustana
Alfonso VII de Castilla confirma la milicia Cesaraugustana, y a su rector Lopez Sanz en el Concilio de Burgos. Al mismo tiempo los obispos reunidos en Burgos, confirman los privilegios concedidos en un sínodo anterior.
-- AHN. Clero secular regular, carp. 62, nº 11.
-- Publ.: RASSOW, P. (1926): “La cofradía de Belchite”, AHDE, XX, pp. 200-220.
-- Publ.: CRESPO, P. (2006): “Documentos para el estudio de las órdenes militares en España”, Xiloca 34, núm. 4.
Texto: (parte izquierda) CRISMON. In nomine domini nostri Jesu Christi amen. Ego Adefonsus dei gratia Hyspanie imperator una cum coniuge mea regina Berengaria, consilio et concessione archiepiscoporum, episcoporum, abbatum, principum, comitum totius mei regni hanc cartam ad Dei servitium et ad confraternitatem Cesaraugustane milicie facio et confirmo, sicut infra scriptum continetur. Summe et ineffabili totius trinitatis excellencie gratias referimus, nos perspicua sue illustrationis claritate visitavit et sui consilii angelum per misericordie sue viscera nobis ex alto derivavit. Commota quippe sunt viscera nostre humilitatis super fraterne christianitatis oppressione, que a gentilium vana et insolenti superticione plus nimio affligitur, ita quod venerabilibus crucis Christi sacramentis omnimodo contemptis sacre fidei nostre misteria delira mente despiciant atque derideant, quin etiam quosdam ex nostris intolerabili captivitatis supplicio usque ad mortem consumant, alios ictu ferientis gladii irremediabiliter dilacerent, alios truncato corpore absque pietate per arva prosternant. Decernimus itaque divina gratia ministrante et imperatoria dignitate statuimus pro redemptione mea et parentum meorum ad conservandum atque tuendum ampliandumque populum christianum et ad deprimendam ac destruendam infidelium paganorum superbiam et invasionem Christi miliciam et fraternum in Christo Christianorum exercitum in Hyspania in castro, quod dicitur Belchit, vel in alio, quod confratribus placuerit, ultra Cesaraugustam, prout eis et nobis melius videbitur, ut ibi deo serviant et inde paganos omnibus diebus vite sue expugnent. Verumptamen super istum Dei exercitum atque Christi miliciam, facio in Dei nomine me ipsum principem confratrem atque, defensorem et post me constituo atque confirmo ibi principem atque rectorem Lvpvm Sancivm, ut ipsum dei exercitum ac miliciam in Christo regat et custodiat ac perducat et nunquam mihi amplius super Christianos servituri liberi et ingenui ab omni meo servicio ipsi permaneant. In eadem etiam libertate consistant omnes, quicumque ibi in omni vita sua deo servire voluerint. Quocumque vero super paganos ibi et inde adquirere potuerint, in pecuniis sive possessionibus et quicquid heremi, ubicunque sit, populare potuerint, totum eis tribuo et concedo, ita ut ipsas possessiones per deum teneant et habeant, et inde deo serviant. Quintam ullam mihi unquam reddant, sed volo et concedo, ut ipse princeps supradictus confraternitatis accipiat et ibi deo servientibus, prout melius visum fuerit, distribuat. Civitates autem, castella, villas, et omnia, que labor et ingenio adquirere potuerint, omnino habeant et libere possideant. Mando etiam atque statuo, ut habean duos mercatores ad suum servicium, qui nullam in toto meo regno lezdam neque aliquod usaticum tribuant. Ipsi autem confratres numquam cum paganis pacem habeant, sed omnibus diebus eos perturbare ac expugnare studeant, nisi illos, qui sub servitute Christianorum fuerint, ita quod ipsi Christiani sub mano sua eos teneant et capita civitatum castrorum vel villarum, in quibus habitant, quiete possideant. Si quis vero confratrum supradictorum alicui iniuriam fecerit, mandamus atque statuimus, ut antequam pignoretur vel aliquo modo inquietetur, ante supradictos confratres in loco, ubi communiter affuerint, conveniatur et secundum eorum iudicium iudicetur. Quod si ille qui reus est, facere reccusaverit ab eorum consortio deiciatur nec ab eis amplius defendatur. Ceterum si quis aliquem ipsorum confratrum aliter pignorare vel aliquo modo perturbare ausu fuerit V milia morabetinos purisimi auri pectet et emendet et sicut raptor et sacrilegus ab omnibus habeatur. In hac autem dei confraternitate pro redemptione peccatorum meorum de meis possessionibus ac facultatibus maximam partem ibi dono et dabo et volo atque precor, ut omnes, tam episcopi, quam comites vel principes et omnes probi viri, clerici ac laici idem larga manu faciant
SIGNUM ADEFONSI; HYSPANIAE IMPERATORIS; Ego Adefonsus imperator hanc cartam, quam iussi fieri confirmavi et manu mea roboravi in secundo anno quod coronam imperii primitus in Legione recepi. Huius confraternitatis carte sunt testes omnes archiepiscopi, episcopi, comites, principes, qui fuerunt in concilio, quod celebravit Burgis domnus Guido cardinalis apostolice sedis legatus (columna izquierda) Rodericus Martinez, comes, testis. Rodericus Gonzalvez, comes, testis. Rodericus Gomez, comes, testis. Gondissalvus Pelagius, comes, testis. Lupus, comes de Nagara, testis. (columna media) Guterr Fernandus, maiordomus, testis. Rodericus Fernandus, frater suus, testis. Reimirus Frolez de Astorica, testis. Guterr Petrez de Laorca Amalricus, alferiz, testis. (columna derecha) Didacus Moniz, marinus de Carrion. Mlicahel Felizes, marinus de Burgis. (abajo) S + RAIMVNDI COMES:
(parte derecha del documento) CRISMON. In nomine sancte et individue trinitais, patris et filii et spiritus sancti. Admonitione et preceptione Adefonsi imperatoris Legionensis factus est conventus atque sinodus episcoporum apud Burgis. IIII non octobr., in quo presedit domnus Guido Romane Ecclesie diachonus cardinalis, apostolice sedis legatus, cui etiam interfuit domnus Raimundus Toletane sedis archiepiscopus et primas, domnus Didacus Compostellanus archiepiscopus, Pelagius Bracarensis archiepiscopus, Petrus Socobiensis episcopus, Bertrandus Oxomensis episcopus, Bernardus Segontinus episcopus, Michael Tirassonensis episcopus, Guilelmus Cesaraugustanus episcopus, Simeno Burgensis episcopus, Petrus Palentinus episcopus, Petrus Legionensis episcopus, Adefonsus Ovetensis episcopus, Eneco Avilensis episcopus, Berengarius Salamanticensis episcopus, Bernardus Zamorensis episcopus, Robertus Asturicensis episcopus, Guido Lucensis episcopus, Martinus Auriensis episcopus, Pelagius Tudensis episcopus, Bernardus Conimbriensis episcopus, Arnaldus Olorensis episcopus, Bernardus Tarbensis episcopus, Johannes Portucalensis electus; abbates quoque Dominicus sancti Facundi abbas, Florencius Vallis Viridis, Johannes sancti Dominici, Christoforus Oniensis, Abrius sancti Petri de Eslanza, Petrus sancti Emiliani, Petrus Cardeniensis, Pellagius Cellenovensis, Martinus Spinarensis, Pelagius sancti Petri de Montibus et [in presentia] aliorum plurimorum abbatum, priorum et aliorum religiosorum virorum, qui interfuerunt sancto Burgensi generali concilio. Predicti itaque episcopi ad Christianorum defensionem et Sarracenorum oppresionem et sancte ecclesie libertatem, prout eos imperator obsecrando admonuerat, per administrationem sancti spiritus, qui quos vult illuminat et ubi vult spirat, istud decreverunt, ut quicunque Christianus, clericus vel laicus, huius fraternitatis a predicto imperatore et ab aliis sancte ecclesie rectoribus institute se fratrem facere voluerit et apud castrum, quod dicitur Belchit, vel apud quodlibet aliud castrum, quod huic expeditioni conveniat, ad defensionem Christianorum per totam vitam suam Christo militaverit, remissionem omnium peccatorum facta confessione velut etiam monachi vel heremite adgrediens consequatur. Qui vero per singulas ebdomadas totius anni sexta feria abstinere debet si per mensem ibidem deo servire voluerit remittatur ei. Simili modo et de aliis diebus. Si autem quilibet in loco sui aliquem, qui uices suas in predicto dei servicio expleat, miserit, eandem remissionem quam haberet presens, absens consequatur. Si autem aliquam peregrinationem quilibet facere voluerit et ibi per tot dies, quot sub peregrinatione deo militaverit, vel qui in peregrinatione expenderet, deo servientibus illuc miserit, duplici remuneratione ab omnium bonorum largitore ditari mereatur. Qui autem ad opus eorundem predicando per terras necessaria fideliter acquisierint, eadem remissione, qua et ipsi, participent. Si quilibet vivens vel moriens miles vel alius equum et arma sua ad dei servicium ibidem dimiserit, eandem remissionem, quam si ad hospicium Iherusalen vel templum dimisisset, obtineat. Ad tantum igitur remissionis gaudium, fratres karissimi, alacri animo properate, domini precepti memores: Qui sequitur me non ambulat in tenebris, et qui perdiderit animam suam propter me, in vitam aeternam custodiet eam, et: qui non tollit crucem suam et sequitur me, non est mei dignus. Simili autem remissione sepulchrum domini de captivitate ereptum est et Maiorica et Cesaraugusta et alie, et similiter deo annuente iter Jherusalemitanum ab hac parte aperietur et ecclesia dei que adhuc sub captivitate ancilla tenetur, libera efficietur. Si quis vel quod absit, aliqui confratrum istorum aliquo in loco quicquam non fecerit, bis terciove commonitus, nisi digne satisfecerit, ab aecclesie liminibus arceatur. Hanc suprascriptam cartam tempore regis aragonensis illustris memorie A[defonsi] fecerunt et confirmaverunt Bernardus Toletanus archiepiscopus et Romane sedis legatus, Oldegarius Tarraconensis archiepiscopus, Didacus Compostellanus archiepiscopus, Guillelmus Auxiensis archiepiscopus, Petrus Cesaraugustanus episcopus, Stephanus Oscensis episcopus Raimundus Guilelmus Barbastrensis episcopus, Sancius Calagurritanus episcopus, Michael Tirassonensis episcopus, Raimundus Oxomensis episcopus, Guido Lascurrensis episcopus, Bernardus Segontinus episcopus, Petrus Secoviensis episcopus, Raimundus Ligerensis abbas. Ego B[ernardus] Crassensis ecclesie, minister indignus apostolice sedis et legatus hanc confraternitatem apostolica auctoritate confirmo et eis remissionem pecatorum suorum ex R[omane] ecclesie obediencia concedo. Signum + Regis Ranimiri Ego Guido sancte Romane ecclesie cardinalis diaconus et legatus hoc scriptum apostolice sedis auctoritate confirmo. (columna izquierda.) Ego Raimundus Toletane ecclesie archiepiscopus et primas tocius Ispanie hoc scriptum confirmo. Ego Pelagius Bracarensis sedis, archiepiscopus hoc scriptum confirmo. D[idacus] dei gracia compostellane sedis archiepiscopus hoc scriptum confirmo. Petrus Secoviensis ecclesie minister hoc scriptum confirmo. Michael Tirassonensis episcopus hoc idem confirmat et manu propria subscribit. Petrus Legionensis episcopus confirmo. Adefonsus Ovetensis episcopus confirmat. Ego Arnaldus episcopus Olorensis confirmo. Ego B[ernardus] Saguontinus episcopus confirmo. Ego Wido episcopus Lucensis confirmo. Ego Pelagius episcopus Tudensis confirmo. Ego Berengarius episcopus Salamanticensis confirmo. Ego Bernardus episcopus Zamorensis confirmo. (columna derecha) Robertus Asturicensis episcopus confirmat. Bernardus Conimbriensis episcopus confirmat. Ego V[ilielmus] dei gratia Cesaraugustane [ecclesie] episcopus confirmo. (dos lineas libres.) Ego Bertrandus Oxomensis episcopus hoc scriptum laudo et confirmo. Martinus Auriensis episcopus confirmo. Symeno Burgensis episcopus confirmo. Ennecus Avilensis episcopus laudo et confirmo. Petrus Palentinus episcopus confirmat. Bernardus Tarbensis episcopus confirmat. (debajo de ambas columnas) Ego Guilelmus Arelatensis ecclesie archiepiscopus et Romane sedis legatus propria manu subscribo et confirmo. |
Traducción: (parte izquierda) CRISMÓN. En el nombre de nuestro Señor Jesucristo, amen. Yo Alfonso, Emperador de Hispania por la Gracia de Dios, juntamente con mi esposa, la reina Berenguela, con el consejo y autorización de los arzobispos, obispos, abades, príncipes, condes de todo mi reino, hago y confirmo esta carta, al servicio de Dios y a la cofradía de la milicia cesaraugustana, según se contiene escrito más abajo. Damos gracias a la más alta e inefable sabiduría de toda la Trinidad, que nos ha vistado con la luminosa claridad de su ilustración y el angel de su consuelo desde lo alto ha movido nuestros corazones a su misericordia. Ciertamente los corazones de nuestra humildad se han comovido por la opresión de la cristiandad fraterna que por la superstición altanera y vana de los gentiles se ve afligida en exceso. Y así, para que se difundan y brillen los misterios de nuestra sagrada fe de manera irrefrenable mediante los sacramentos venerables de la cruz de Cristo. Para que no destruyan a algunos de los nuestros con el intolerable suplicio de la cautividad hasta la muerte, o degraden irremediablemente a otros con el golpe de la espada punzante, o que sometan a otros con el cuerpo roto y sin piedad por medio de los campos. Decretamos contando con la gracia divina y con la dignidad imperial, por mi redención y la de mis padres, para conservar y guardar y acrecentar el pueblo cristiano y para detener y destruir la invasión y soberbia de los infieles paganos, establecemos la milicia de Cristo y fraterno ejército de los cristianos en Cristo, en Hispania, en el castro que se llama Belchite, o en otro que agrade a los cofrades, según a ellos y a nos parezca mejor, para que allí sirvan a Dios y desde allí ataquen a los paganos en todos los días de su vida. Sin embargo, sobre este ejército de Dios y milicia de Cristo, me hago a mi mismo, en nombre de Dios, príncipe, cofrade y defensor, y después de mi nombro y confirmo como príncipe y rector de ésta a Lope Sanz, para que gobierne el propio ejército de Dios y milicia en Cristo y lo guarde y conduzca, pero nunca en delante a favor mío contra los cristianos, sino que los que han de servir en él permanezcan libres e ingenuos de todo servicio mío.Y en esa libertad permanezcan todos los que quisieren servir aDios durante toda su vida. Que todo lo que pudiesen adquirir allí contra los paganos en adelante, en dinero o en propiedades, y cualquier yermo, dondequiera que sea, que puedan poblar, todo se lo concedo y otorgo, de manera que tengan y disfruten por Dios esas posesiones y en ellas sirvan a Dios. Que no me den nunca la quinta, sino que quiero y concedo que el mismo supradicho rector de la cofradía reciba y allí distribuya a los servidores de Dios como mejor parezca. Que tengan y posean libremente para siempre las ciudades, castillos y villas y todas las cosas que por su esfuerzo e ingenio pudieren adquirir. Mando y ordeno que tengan dos mercaderes a su servicio, que no paguen lezda ni otro usático en mi reino. Que los cofrades no tengan nunca paz con los paganos, sino que procuren perturbarlos y atacarlos todos los días, excepto a quienes estuviesen bajo servidumbre de los cristianos, y de la misma manera aquellos cristianos que tengan bajo su mano el poder de las ciudades, castros o villas en que habitan las tengan en paz. Si alguno de los cofrades supradichos cometiera injuria contra alguien, mandamos y ordenamos que antes de que le tomen prendas o se le inquiete de cualquier modo, venga ante los supradichos cofrades en el lugar donde estuviesen en comunidad y sea juzgado según el fuero de ellos. Pero si aquel que es reo rehusare, sea expulsado de la comunidad y no sea defendido por ellos en adelante. Pero además, si alguien se atreviera a tomar prendas contra alguno de los cofrades o perturbare de cualquier modo, pague V mil moravedies del oro más puro y sea tenido por todos como ladrón y sacrílego. A esta cofradía de Dios, por la redención de mis pecados, doy y entrego una parte de mis posesiones y facultades y quiero y ruego que todos, tanto obispos como condes o príncipes y todos los hombres buenos, clérigos y laicos hagan lo mismo con mano generosa. SIGNO DE ALFONSO EMPERADOR DE HISPANIA Yo, Alfonso, Emperador, mandé hacer esta carta, confirmé y rubrique de propia mano en el segundo año desde que primeramente tomé la corona del imperio en Leon. Hecha esta carta en Burgos, III nonas octubre. Era Mil CLXXIII (1136), Reinante Alfonso Emperador en Toledo, Zaragoza, Najera, Castilla, León y Galicia. Son testigos de la carta de esta cofradía todos los arzobispos, obispos, condes, príncipes, que estuvieron en el concilio, que celebró el cardenal legado de la sede apostólica Señor Guido en Burgos, (columna izquierda) Conde Rodrigo Martínez, testigo. Conde Rodrigo Gonzálvez, testigo. Conde Rodrigo Gomez, testigo. Conde Gonzalo Pelagius, testigo. Lupo Conde de Nagara, testigo. (columna media) Guterr Fernando, mayordomo, testigo. Rodrigo Fernando, su hermano, testigo. Ramiro Frolez de Astorga, testigo. Guterr Petrez de Laorca. Amalrico, alferez, testigo. (columna derecha) Diego Moniz marino de Carrión. Miguel Felizes marino de Burgos. (abajo) S[IGNO] + DEL CONDE RAIMUNDO:
(Parte derecha del documento) CRISMÓN. En nombre de la santa e indivisa Trinidad, Padre, Hijo y Espíritu Santo. Mediante convocatoria y mandato del emperador leonés Alfonso se celebró la asamblea y sínodo de los obispos en Burgos, a 4 de nonas de octubre, en el que preside el Señor Guido cardenal diacono de la Iglesia Romana, legado de la sede apostólica, al que asistió D. Raimundo, primado y arzobispo de la sede toledana, D. Diego, arzobispo compostelano, Pelayo, arzobispo de Braga, Pedro, obispo de Segovia, Bertrán, obispo de Osma, Bernardo, obispo de Sigüenza, Miguel, obispo de Tarazona, Guillermo, obispo Caesaraugustano, Jimeno, obispo de Burgos, Pedro, obispo de Palencia, Pedro, obispo de León, Alfonso, obispo de Oviedo, Iñigo, obispo de Avila, Berenguer, obispo de Salamanca, Bernardo, obispo de Zamora, Roberto, obispo de Astorga, Guido, obispo de Lugo, Martín, obispo de Orense, Pelayo, obispo de Tuy, Bernardo, obispo de Coimbra, Arnaldo, obispo de Olorón, Bernardo, obispo de Tarbes, Juan, obispo electo Portucalense; también abades Domingo de Sahagún, abad Florencio de Valverde, Juan de Santo Domingo, Cristóforo, abad de Oña, Abrio de San Pedro de Eslanza, Pedro de San Emiliano, Pedro de Cardeña, Pelayo [de San Salvador] de Celanova, Martín Espinarense, Pelayo, de San Pedro de los Montes, y en presencia de otros muchos abades, priores y otros hombres religiosos que estuvieron presentes en el santo y general concilio de Burgos. Y así, los citados obispos, según habían sido convocados a ruegos del emperador, para defensa de los cristianos y exterminio de los sarracenos y para defensa de la libertad de la santa iglesia mediante la inspiración del Espíritu Santo, que ilumina a quien quiere y los inspira cuando quiere, decretaron, Que cada cristiano, clérigo o laico que quisiere hacerse hermano de esta cofradía instituida por el citado emperador y por otros rectores de la santa iglesia, y en el castro de Belchite o en otro cualquiera que convenga a esta milicia, militase durante toda su vida a favor de Cristo, para denfensa de los cristianos, hecha la confesión, consiga la remisión de todos sus pecados como la de un militante monacal o heremita. Quien quisiere servir a Dios durante un año, alcance la misma remisión que si peregrinase a Jerusalen. Quien debe guardar abstinencia el viernes de cada semana, si durante un mes quisiere servir allí a Dios, alcance la remisión. Y de igual modo otros días. Si cualquiera enviase en su lugar a alguien, para que haga sus veces en servicio a Dios, el ausente consiga la misma remisión que tuviere estando presente. Quien de su peculio entregase a los servidores de Dios XII denarios o lo que equivalga a esa cuantía, alcance una remisión de cuarenta días y en aquello, que estando en la cofradía trabajase con fatiga en servicio a Dios, mucho más, y así según sea la donación alcance una remisión proporcional. Si cualquiera desease hacer alguna peregrinación y militase en esta cofradía por tantos días cuantos estuviese en peregrinación, o enviase allí a otros para servir a Dios, el gasto que debiera hacer en la peregrinación, merezca ser enriquecido con doble remuneración de todos los bienes por el supremo hacedor. Quienes adquiriesen fielmente las cosas necesarias predicando por las tierras para los trabajos de aquellos participen ellos y sus cosas de la misma remisión. Si cualquier soldado u otra persona en vida o a la hora de morir legase su caballo y sus armas al servicio de Dios en aquella cofradía, obtenga la misma remisión que si la legase al Hospital o al Templo. Hermanos carísimos, marchad pues con ánimo alegre hacia tan grande gozo de perdón recordando las palabras del Señor: Quien me sigue no anda en tinieblas, y quien pierde su alma por mi causa, la guardará en la vida eterna, y quien no toma su cruz y me sigue, no es digno de mi. Con igual remisión que la que ha sido liberado de la cautividad el sepulcro del señor y Mallorca y Zaragoza y otras ciudades, se abrirá el camino a Jerusalén por esta parte, con la voluntad de Dios, y será liberada la Iglesia de Dios que todavía esta sometida como sierva en cautividad. Si alquien, cosa que está lejos, no prestase apoyo a alguno de estos cofrades en algún lugar, siendo amonestado por segunda y tercera vez, a no ser que lo satisficera dignamente, será separado de la iglesia. Esta carta supraescrita hicieron y confirmaron en tiempo de Alfonso, rey aragonés de ilustre memoria, Bernardo, arzobispo de Toledo y Legado de la Sede romana, Oldegario, arzobispo Tarraconense, Diego, arzobispo Compostelano, Guillermo, arzobispo de Aux, Pedro, obispo de Zaragoza, Esteban, obispo de Huesca, Raimundo Guillermo, obispo de Barbastro, Sancho, obispo de Calahorra, Miguel, obispo de Tarazona, Raimundo, obispo de Osma, Guido, obispo de Lascuarre, Bernardo, obispo de Sigüenza, Pedro, obispo de Segovia, Raimundo, abad de Leire. Yo, Bernardo, de la iglesia de Lagrasse, indigno ministro y legado de la sede apostólica, confirmo, por la autoridad apostólica, esta cofradía y les concedo la remisión de sus pecados según obediencia de la Iglesia Romana. Sign+ no del Rey Ramiro Yo, Guido, cardenal diacono y legado de la Iglesia Romana, por la autoridad de la Iglesia Romana, confirmo este escrito. (columna izquierda) Yo, Raimundo, arzobispo de la iglesia toledana y primado de toda España confirmo lo supra escrito. Yo, Pelayo, arzobispo de la sede bracarense, confirmo este escrito. Diego, arzobispo por la gracia de Dios de la sede compostelana confirmo este escrito. Pedro, ministro de la iglesia segoviana, confirmo este escrito. Miguel, obispo turiasonense, esto mismo confirma y de propia mano suscribe. Pedro, obispo leonés, confirmo. Alfonso, obispo ovetense confirma. Yo, Arnaldo, obispo de Olorón, confirmo. Yo, Bernardo, obispo Seguntino, confirmo. Yo, Guido, obispo de Lugo, confirmo. Yo, Pelayo, obispo de Tuy, confirmo. Yo, Berenguer, obispo de Salamanca, confirmo. Yo, Bernanrdo, obispo de Zamora, confirmo. (columna derecha) Roberto, obispo de Astorga, confirma. Bernardo, obispo de Coimbra, confirma. Yo, Guillermo, obispo de la iglesia Cesaragustana por la gracia de Dios, confirmo. (dos lineas libres.) Yo, Bernardo, obispo de Osma, esto supraescrito, apruebo y confirmo. Martín, obispo de Orense, confirmo. Jimeno, obispo de Burgos, confirmo. Iñigo, obispo de Avila, apruebo y confirmo. Pedro, obispo de Palencia, confirma. Bernardo, obispo de Tarbes, confirma. (debajo de ambas columnas) Yo, Guillermo, arzobispo de la sede Arelatense y legado de la sede Romana, de propia mano, suscribo y confirmo |